Pada tahun 2008, bandar bersejarah Melaka telah disenaraikan sebagai tapak warisan dunia UNESCO. Perisytiharan itu mengiktiraf 500 tahun perdagangan dan pertukaran budaya antara Timur dan Barat di Selat Melaka.
Pada satu masa, Melaka merupakan salah satu destinasi perdagangan yang paling popular di dunia dan merupakan antara pelabuhan terpenting di Asia Tenggara. Lama kelamaan, ia berubah dari sebuah pelabuhan yang berkembang maju ke sebuah kota mati yang sepi. Walau bagaimanapun, tarikan bersejarah Melaka terus menarik pengunjung ke bandar pelabuhan ini.
Bandar ini menyajikan pemandangan menarik sebagai tambahan warisan Malaysia yang unik. Pada tahun 2008, UNESCO mengisytiharkan Melaka sebagai Tapak Warisan Dunia berdasarkan contoh luarbiasa kepelbagaian budaya di bandar ini dan hakikat ia merupakan testimoni sebenar kepelbagaian warisan budaya.
Melaka mencerminkan campuran seni bina, budaya dan seni bandar dan memaparkan kepelbagaian bangunan yang mewakili pelbagai jenis dan peringkat pembangunan.
Pelbagai bangunan bersejarah yang membawa kepada pengistiharan itu dibuka untuk lawatan pelancong dan kebanyakan acara di rancang untuk meraikan sejarah bandar. Sambutan itu biasanya berlansung selama seminggu dan banyak persembahan kebudayaan dijalankan di seluruh bandar.
Jawatan UNESCO
Pertubuhan Ilmiah dan Kebudayaan Pendidikan
Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNESCO) ditubuhkan pada tahun 1945 untuk
menanggapi kepercayaan bahawa perjanjian politik dan ekonomi tidak mencukupi
untuk membina keamanan yang berkekalan. UNESCO berusaha untuk membina hubungan
di antara negara-negara yang memangkin perpaduan dengan menggerakkan
pendidikan, membina persefahaman antara budaya, mengejar kerjasama saintifik
dan melindungi kebebasan bersuara.
UNESCO menetapkan kawasan unik dan pelbagai di
dunia sebagai Tapak Warisan Dunia dalam usaha melindungi laman web tersebut.
Kepercayaannya adalah bahawa warisan akan melindungi warisan, apa yang orang
hidup sekarang dan apa yang diturunkan kepada generasi akan datang. UNESCO
percaya bahawa warisan budaya dan semula jadi adalah sumber kehidupan dan
inspirasi yang tidak dapat diganti.
Sebagai Tapak Warisan Dunia, mereka yang dilantik mesti melindungi
warisan semula jadi mereka dan membuat rancangan pengurusan untuk memelihara
kawasan tersebut. UNESCO juga mendorong penyertaan penduduk tempatan dalam
memelihara warisan dan budaya negara mereka.
